۱۳۸۸ آبان ۵, سه‌شنبه

چرا ارامنه با پروتكل امضا شده مخالفند ؟

امضاي پروتكل هاي "برقراري روابط ديپلماتيك" و "توسعه مناسبات" مابين جمهوري ارمنستان و جمهوري تركيه در روز 10 اكتبر سال جاري (18 مهر)، در شهر زوريخ سوئيس، بازتاب گسترده اي در رسانه هاي جهان، به ويژه ارمنستان، تركيه و جرايد چاپي و اينترنتي ارامنه دياسپورا (ارامنه خارج از ارمنستان) داشت.
امضاي پروتكل هاي ياد شده هر چند موجب مسرت "احمد داووداغلو"، وزير امور خارجه تركيه و نيز ديگر نمايندگان حاضر در مراسم رسمي امضا از جمله "هيلاري كلينتون"، وزير امور خارجه آمريكا، "سرگئي لاوروف"، وزير امور خارجه روسيه، "برنارد كوشنر"، وزير امور خارجه فرانسه، "كالمي ري"، وزير امور خارجه سوئيس، "ساموئل زوگبار"، وزير امور خارجه اسلووني و رئيس شوراي اروپا و بالاخره "خاوير سولانا"، نماينده عالي سياست مشترك خارجي و امنيت اتحاديه اروپا گرديد، اما اهداف پنهان و آشكار آنكارا از نزديكي به ايروان و نكات سوال برانگيز ثبت شده در پروتكل ها و نيز فشارهاي واضح غرب بر ارمنستان براي تأييد آن ها، همه و همه باعث شد كه خنده از لبان "ادوارد نالبانديان"، وزير امور خارجه ارمنستان محو شده و نگراني بر چهره او نقش بندد، آن چه از ديد هيچ كدام از حاضران در اجلاس و به خصوص خبرنگاران و دوربين ها پنهان نماند. از همان زماني كه متن پروتكل ها براي آگاهي عموم به رسانه ها سپرده شد كليه سازمان ها، گروه ها و احزاب ملي ارمني، احزاب اپوزيسيون ارمنستان و اصولاً هر ارمني كه درد وطن داشت عليه اين پروتكل ها نداي مخالفت سر داد. از سويي در مراسم امضا پروتكل ها، وزير امور خارجه تركيه سرمست از پيروزي نزديك خواست گامي نيز جلوتر نهاده و مسئله قراباغ را در سخنراني سه دقيقه اي خود مطرح كند كه با واكنش تند وزير خارجه ارمنستان روبرو شده و بالاخره با ميانجي گري خانم كلينتون مسئله خاتمه يافت و با نزديك به چهار ساعت تأخير، بدون سخنراني هاي پيش بيني شده سه دقيقه اي، پروتكل ها به امضا رسيد.
هر چند بسياري آگاهانه يا ناآگاهانه امضاي پروتكل هاي توسعه مناسبات مابين ايروان و آنكارا را اقدامي تاريخي در جهت صلح و دوستي ملت ها قلمداد مي كنند، اما واقعيت اين است كه خطوط پنهان اين پروتكل ها را نه تنها بانيان آمريكايي و سويسي آن و تركيه، بلكه ارمنيان نيز خوانده اند و همه نيك مي دانند كه حق يك ملت را با پروتكل هاي اينچنيني نمي توان پايمال نمود و ملت ارمني در برابر اين ظلم سكوت نخواهد كرد. چرا سردمداران آنكارا پس از امضاي پروتكل ها قهقهه زدند؟ آيا آن ها واقعاً به فكر دست يافتن به صلحي پايدار بين دو ملت ارمني و ترك هستند؟ چرا ارامنه جهان با امضاي اين پروتكل ها مخالفت ورزيدند و حتي خواهان عزل وزير امور خارجه و ديگر چهره هاي دولتي ارمنستان كه در اين بين نقش داشتند شدند؟ آيا ارامنه با ايجاد رابطه ديپلماتيك با تركيه و نيز بازگشايي مرز مشترك دو كشور مشكل دارند؟ْ
در پاسخ به سوال آخر بايد گفت، اكثريت غريب به اتفاق نيروهاي سياسي ارمني موافق برقراري رابطه ديپلماتيك با تركيه هستند و در مورد بازگشايي مرزها نيز، علي رغم برخي نگراني ها، مخالفتي ندارند..
مشكل چيز ديگري است:
در پاراگراف سوم پروتكل برقراري روابط ديپلماتيك مابين ارمنستان و تركيه آمده است: "با تأكيد مجدد بر وظيفه متقابل و نيز چند سويه خود در احترام به تساوي، خودمختاري، عدم مداخله در امور داخلي ديگر دولت ها، احترام به اصول تماميت ارضي و تغيير ناپذير بودن مرزها،".
و اين يعني اينكه پس از امضاي پروتكل ارمنستان مجبور خواهد بود جمهوري قراباغ را به حال خود رها كند، چرا كه طبق پروتكل ارمنستان حق دخالت در امور ديگر كشورها را ندارد، و بر كسي پوشيده نيست كه منظور تنظيم كننده پروتكل قراباغ است و بس.
همچنين ارمنستان مي بايست از پي گيري حقوقي نژادكشي ارمنيان و نتايج آن يعني غصب ارمنستان غربي و مايملك ارامنه ساكن امپراتوري عثماني دست بردارد، چرا كه بايد به تماميت ارضي تركيه احترام بگذارد.
حق نخواهد داشت عليه تعرضاتي كه نسبت به ميراث فرهنگي ارمنيان در تركيه، آذربايجان و گرجستان اعمال مي شود اعتراض كند، چرا كه نبايد در امور داخلي ديگران دخالت كند.
و اما در پاراگراف پنجم همين پروتكل مي خوانيم: "با تأييد مجدد شناسايي متقابل مرزهاي مشترك حال حاضر بين دو كشور با تكيه بر پيمان هاي ذيربط بين المللي و حدود مشخص شده آنها،".
با اين جملات "بسيار ساده و كاملاً بي غرض" دولت ارمنستان براي اولين بار در تاريخ خود ضمن تأييد عهدنامه غير قانوني "قارص"، كه توسط ارمنستان شوروي، مجلس كبير تركيه و با "نظارت"؟! روسيه شوروي كه در آن زمان هيچكدام وجهه قانوني نداشتند به امضا رسيد، از بخش عمده اي از سرزمين هاي ارمنستان شرقي از جمله "قارص"، "آرداهان"، "آردوين"، "سورمالو"، كه كوه آرارات نيز در آن قرار دارد و اينك در تصرف تركيه است و نيز "نخجوان" و بخش هايي از استان "ايروان" و "شارور"، كه بر اساس همين عهدنامه به آذربايجان سپرده شده است، دست مي شويد كه مطمئناً از ديد ارامنه جهان حركتي نابخشودني است و ادامه چنين روندي تنها به ايجاد شكاف ميان ارمنيان دامن زده و باعث روي گرداني ملت ارمني از حكام ايروان خواهد بود.
راه برون رفت از بحران:
با توجه به اينكه اين پروتكل ها پس از تأييد پارلمان هاي دو كشور رسميت مي يابند و نيز با توجه به رفتارها و خواسته هاي غير معقول آنكارا، ايروان مجبور است براي برون رفت از اين بن بست سياسي به خواست قاطع ملت ارمني تن در داده و از تأييد نهايي اين پروتكل ها امتناع ورزد، به خصوص آنكه از همان آغاز گفت و گوهاي دوجانبه "سرژ سركسيان"، رييس جمهور و نيز ديگر مسئولين ارمنستان بر برقراري روابط ديپلماتيك بدون پيش شرط تأكيد ورزيده اند، حال آن كه در پروتكل هاي مورد بحث تمامي پيش شرط هاي تركيه به طور ماهرانه اي گنجانده شده است و مسئولان بلند پايه آنكارا نيز از تكرار پيش شرط هاي خود ابايي ندارند.

هیچ نظری موجود نیست: